Ryszard Andrzejewski urodził się 17 września 1976 roku na poznańskich Jeżycach. Pierwsze próby muzyczne Ryśka datuje się na wczesne lata dziewięćdziesiąte. Posiadający doświadczenie i wiedzę muzyczną (Peja od najmłodszych lat słuchał różnorodnych gatunków muzycznych) zaczyna pierwsze próby pisania tekstów i amatorsko rejestruje to na wbudowanym mikrofonie dwukasetowego magnetofonu. Tak powstają pierwsze amatorskie utwory, gdzie za aranż służą mu zloopowane fragmenty zachodnich podkładów puszczone z drugiego magnetofonu. W 1993 roku zakłada wraz z przyjacielem z podwórka, Icemanem (wtedy jeszcze jako DJ. Def) zespół Slums Attack. Pierwsze nagrania powstają w mieszkaniu Peji a owocem tego jest kaseta Demo, która odtwarzana na imprezach (również na ulicach) stała się okoliczną ciekawostką. W roku 94 zespół zaczyna próby i doskonali na tamten czas trudną sztukę składania rymów, powstają też pierwsze niezależne produkcje muzyczne (klawisze, żywy bass, scratch). Z takim przygotowaniem (nadal korzystają również z zachodnich beatów, które sami zapętają) zespół wchodzi do swarzędzkiego studia „Czad” (znanego z pracy z takimi zespołami jak: Pidżama Porno czy Happy Pils) by zarejestrować pierwszą półprofesjonalną taśmę (zespół nagrywa materiał na ośmiośladowym magnetofonie firmy Tascam), która nie posiada nazwy, lecz zawiera utwory, które do dziś kojarzą ludzie („Bronx”, „Slums Attack”, „Żywot mego brata”). W międzyczasie Slums Attack gra swoje pierwsze dwa koncerty w poznańskim klubie Browar (styczeń/luty ’95), występują w programach telewizyjnych („Medley” w TVP 3, konkurs na rappera w 5-10-15 dla TVP 1) i marzą o kontrakcie płytowy. W lipcu’ 95 Peja daje poznać się szerszej widowni rapując u boku samego Ice – T podczas Marlboro Rock In odbywającym się przy sopockim molo. Obserwuje też koncert Liroya, który właśnie debiutuje oficjalnie na rynku fonograficznym. Stykając się w studiu z zespołem Nagły Atak Spawacza nagrywa wulgarny, obraźliwy diss na Liroya i WYP 3. Efekt przechodzi najśmielsze oczekiwania. Utwór „Anty” zna praktycznie każdy w tym kraju a kaseta pocztą pantoflową kopiowana jest dziesiątki tysięcy razy (bez wprowadzenia taśmy do oficjalnego obiegu). Sukces „Anty” zwraca uwagę Krzysztofa Kozaka, który podpisuje umowę wydawniczą z Peją i Icemanem. Efektem współpracy jest taśma nazwana po prostu „Slums Attack” która wychodzi latem 1996 roku nakładem wytwórni PH Kopalnia. Slums Attack dokonują rejestracji w profesjonalnym studiu Andrzeja Mikołajczaka (muzyk grupy ABC) przy współpracy muzycznej z Wojtkiem Hoffmanem i Kasią Klich (chórki). Materiał zawierał w większości poprawione, ponownie aranżowane i nagrane utwory z demówki. W 1997 roku Slums Attack wydają swoją pierwszą oficjalną płytę. „Zwykła Codzienność” uważana jest za oficjalny debiut fonograficzny zespołu.
Wydana nakładem RRX (dawniej PH Kopalnia) sprzedaje się w ponad 15 tyś egzemplarzy. Nominowana jest też do nagrody Akademii Fonograficznej – Fryderyka za rok 1997 w kategorii rap/hip hop. W tym samym roku zespół opuszcza Iceman, który pomagał Peji w doborze pomysłów muzycznych (West Coast) a sam Peja odchodzi z wytwórni RRX na rzecz Macieja „Cameya” Sierakowskiego, z którym współpracę rozpoczął już przy tworzeniu „Zwykłej Codzienności” (Camey pomógł Slumsom zrobić większość muzyki na płytę).
Po serii utworów na składanki z polskim hip hopem („Wspólna scena”, „Znasz zasady”, „Robię swoje”) Peja solo przygotowuje nowy materiał, który brzmieniowo i lirycznie miałby się odnieść do hip hopowych korzeni Rycha jednocześnie mocno reprezentując Poznań na polskiej scenie hip hop. W 1998 roku poznaje DJ. Decks’ a (wł. Dariusz Działek), któremu proponuję posadę dj’a w Slums Attack. Efektem współpracy obu panów są dwa studyjne albumy wydane przez Camey Studio (kultowe „Całkiem Nowe Oblicze” (1999) i hardcorowy „I nie zmienia się nic…”(2000). DJ. Decks wydaje własnym sumptem dwie części swojego autorskiego mikstape’u („Mixtape nr 1” oraz „Mixtape nr 2”). Slums Attack koncertuje promując swoją muzykę nadal jednak kojarzeni są z muzycznym podziemiem. Zespół rozpoczyna współpracę z ekipami reprezentującymi poznańskie Rataje Da Blaze (w składzie: Medi Top Glon i Lamzaz) i Anymaniakh (PC Park). Tak powstaje skład Lutawhuiklik (Peja, Decks, Medi Top Glon, Lamzaz, Senne Oko i Mef ‘ Mientha). Próbkę ich twórczości to utwór „Tak ma być” z płyty „Całkiem Nowe Oblicze”. Skład ogranicza się jednak do sporadycznych nagrywek koncentrując się na projekcie Da Blaze „Pierwszy oddech” oraz czynnie wpierając Slums Attack na scenie. W międzyczasie Slums Attack kłócą się z poznańską ekipą Killaz Group (beef trwa blisko 6 lat) zarzucając sobie nawzajem nieszczerość nie szczędząc sobie przy okazji niewybrednych epitetów. Beef dzieli społeczność poznańską hip hopową na dwa obozy a sam Peja nie dąży do ataku na KG w swoich kawałkach (za wyjątkiem „Skitu” i zwrotki do utworu „I moje miasto złą sławą owiane…”). Rok 2000 to powstanie kolejnego projektu Peji, który z poznanym Wiśnią (wł. Łukasz Wiśniewski) zakłada Ski Skład. Wiśnia zostaje hypemanem Peji i w takim składzie plus Decks wyjeżdżają w trasę. Równocześnie Peja przygotowuje się do nagrania nowego materiału pod szyldem Slums Attack. Po wydaniu ostatniej płyty u Cameya SLU odchodzą po raz kolejny z wytwórni nie widząc możliwości dalszego rozwoju. W 2001 roku po serii koncertów i demówce Ski Składu Peja i Decks stają się bohaterami dokumentalnego filmu o hip hopie autorstwa Sylwestra Latkowskiego „Blokersi”. Obraz ten daje Peji „medialną twarz” a sam Peja podpisuje kontrakt z wytwórnią T-1 Teraz współpracującej z Pomaton EMI. Sukces medialny Peji i „Blokersów” zbiega się z wydaniem nowej płyty Peji i Slums Attack (bo tak od tej pory Peja nazywa swoje kolejne produkcje) „Na legalu?”, która przebojem wdziera się na listy wszystkich możliwych stacji radiowych i telewizyjnych. Wydana 15 grudnia 2001 płyta„ Na legalu?” to kopalnia hitów takich jak: „Mój rap, moja rzeczywistość”, „Jest jedna rzecz”, „Randori” czy chociażby „Właściwy wybór”. Największy rozgłos jednak dopiero przed nimi. Zamieszczony na płycie utwór „Głucha noc”, do którego zespół produkuje teledysk w blisko rok po wydaniu płyty podwaja sprzedaż albumu z 35 do 70 tysięcy. Zespól staje się bardzo popularny a Peja staje się idolem tysięcy młodych ludzi będąc bardzo rozpoznawalny niemal przez każdego w Polsce. Płyta zdobywa status najpierw złotej a potem platynowej płyty by finalnie dobić do blisko 100 tysięcznej sprzedaży. Grając blisko sto koncertów rocznie Slums Attack na czele z Peją przygotowuje kolejne projekty nie zwalniając tempa. W międzyczasie Peja i Decks odbierają nagrodę Akademii Fonograficznej – Fryderyka za rok 2002 w kategorii rap/hip hop (nominowani byli również: O.S.T.R., WWO, Pezet i Sistars). Rok 2003 to 2 krążki dl T-1 Teraz: „Wspólne zadanie” Ski Składu (ponad 20 tyś. sprzedanych egzemplarzy) oraz producencki album DJ. Decksa „Mixtape nr 3”. Zespól nominowany jest do Europejskiej nagrody MTV w kategorii najlepszy polski wykonawca. SLU odbierają również nagrody magazynów hip hopowych: „Ślizgera” za przebój roku i dwa „Magazynki” w kategorii najlepszy polski wykonawca i najlepsza płyta. Peja nagrywa wraz z zespołem Sweet Noise utwór „Jeden taki dzień”, który po raz kolejny przynosi Slumsom niesamowitą popularność. Do tego wychodzi teledysk z utworem „Co Cię boli?!”, w którym Peja odpiera zarzuty komercyjności bezkompromisowo rozprawiając się z nieprzychylną krytyką. 12 marca 2004 roku zespół obchodził 10 lecie pracy artystycznej grając koncert jubileuszowy w hali poznańskiej Areny zgromadzili ponad 5 tysięczną publiczność. W tym samym roku po raz kolejny odchodzą z wytwórni wchodząc w ostry konflikt z wydawcą Arkadiuszem Delisiem i Sylwestrem Latkowskim zarzucając im nie wypłacanie należnych tantiem z tytułu sprzedawanych fonogramów. Rozpętuje się również burza medialna związana z utworem „Głucha noc” opartym na samplach z kawałka „Chmurami zatańczy sen” Stana Borysa, który grożąc zespołowi i wydawcom sprawą w sądzie wpływa na wycofanie płyty „Na legalu?” ze sprzedaży sklepowej. Sprawa do dziś nie została prawnie uregulowana a sam Peja pomówiony przez Borysa o plagiat na łamach prasy stwierdził, ze ma to gdzieś. W między czasie Peja zostaje oskarżony o pobicie łódzkiego muzyka w klubie Cube, od którego zarzutów zostaje uniewinniony prawomocnym wyrokiem. Rozwiązuje też Ski Skład po 4 latach działalności nie chcąc tym samym ciągnąć pobocznego projektu umożliwiając po wydaniu „Wspólnego zadania” Wiśniowemu zrobienie kariery solowej już jako Wiśnix.
Rok 2005 to kolejny podwójny studyjny album Peji i Slums Attack zrealizowany dla niezależnej firmy wydawniczej Fonografika. „Najlepszą obroną jest atak”, bo tak nazywa się płyta bardzo precyzyjnie oddaje niespokojny czas, który nastał dla Peji i Decksa. Komentując zaistniałą rzeczywistość z pozycji człowieka, który odniósł ogromny sukces Peja w bardzo osobisty sposób odpiera zarzuty po prostu wściekle atakując mikrofon. Pierwsze dwa single z płyty: „Kurewskie życie” i „Reprezentuję biedę” po raz kolejny wywołały burzę, bo Peja to specjalista od wsadzania kija w mrowisko. Płyta, którą obaj twórcy uważają za dzieło ambitne nie przyjęła się tak dobrze jak poprzednie krążki, co świadczy tylko i wyłączni o rozwoju zespołu, który nie próbował zrobić czegoś na miarę „Głuchej nocy”, która mocno zakorzeniła się w świadomości ludzi. Sam zespół nie zamierzał stać się ekipą jednego przeboju, o czym świadczy nagroda Yacha za reżyserię teledysku do „Kurewskiego życia”, który to utwór stał się sztandarowym podczas tras koncertowych. W 2006 roku SLU wydają pozycję „Fturując”, która poszerzona o dvd z teledyskami zawiera większość nagranych przez Peję utworów na albumy innych artystów by jesienią tego samego roku wydać świeży krążek zatytułowany: „Szacunek ludzi ulicy” Tą płyta zespół wraca na scenę, na której pozycję ugruntowaną ma od lat. Single wsparte teledyskami do tytułowego „Szacunku” oraz „SLU 3 litery/Duchowo mocny” nie są grane prze oficjalne media, które odwróciły się od hip hopu płyta jednak staje się po 20 miesiącach sprzedaży złotym krążkiem. 10 stycznia 2007 roku dochodzi do oficjalnego pojednania na poznańskiej scenie hiphopowej między Killaz Group a Slums Attack, koncert w klubie Zeppelin Hall uważa się za przełomowy na poznańskiej scenie, która od tamtej pory bardzo się ożywiła. W 2007 roku SLU zagrali dwie duże trasy („Szacunek ludzi ulicy” oraz „Stoprocent Tour” z udziałem Killaz Group, Piha, BRX , Kajmana i Soboty) po Polsce jedną po wyspach brytyjskich (Dublin, Glasgow, Edynburg i Crewe), zagrali też za oceanem (New York, Chicago, New Britain). 17 maja ponownie w hali poznańskiej Aren Slums Attack obchodzą 15 lecie pracy scenicznej ponownie gromadząc liczną rzeszę fanów. W koncercie jubileuszowym zagrało mnóstwo gości m. in: Pih, Killaz Group, PTP, TE WU czy Hemp Gru. W sierpniu 2008 Peja ponownie staje na scenie u boku Ice – T tym razem przy okazji ich wspólnego koncertu w nowojorskim klubie Euro.
5 września 2008 roku DJ. Decks wydaje kolejny producencki album: „Mixtape nr 4, z którego to pochodzą takie hity jak: „Dla moich ludzi” (Peja & Killaz Group) czy chociażby: „You Can have It All” nagrany przez nowojorskiego rappera Mr. Krugga. W październiku 2008 SLU przy wsparciu Kaczora (Killaz Group) i Shellera (PDG) zagrali największą polską hiphopową trasę po Stanach Zjednoczonych i Kanadzie (New York, Chicago, Detroit, Fort Louderdayle na Florydzie i Toronto). Obecnie Peja jest w przeddzień premiery swojego podwójnego albumu: „Styl życia G’N.O.J.A” mającego się ukazać 6 grudnia.
